چهارشنبه ۲۱ دی
یه مشکلی برای یکی از دوستام پیش اومده بود و من به شکل کاملا اتفاقی متوجه اون مشکل شدم. برای حل اون مشکل، فقط یک راه به ذهنم می‌رسید.
با خودم فکر کردم که اگه همین مشکل برای من پیش اومده بود آیا اون دوستم حاضر می‌شد برای حل مشکل من، اون کارو انجام بده یا نه؟
دوستم: ببخشید، خیلی اذیتت کردم، دستت درد نکنه... من نمی‌خواستم تو اصلا وارد این ماجرا بشی ...
من: تو هم اگه جای من بودی همین کارو برای من انجام می‌دادی، نمی‌دادی؟
دوستم: شاید، ولی حالا که نیستم!
من: ...
امشب تو اتوبوس داشتم بین دوستام می‌شمردم که برای چند نفرشون حاضرم همون کاری رو که برای اون دوستم کردم انجام بدم. خوشبختانه کم نبودن!
در نتیجه:
یا من زیادی نسبت به دوستام خوش‌بین هستم (اون‌‌ها را درست نمی‌شناسم) یا دوست خوب کم ندارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر