پنج‌شنبه ۲ اسفند ۱۳۸۶
تو دانشگاه، گروه‌های دانشجویی زیادی هست یکی از این گروه‌ها TSSU ه که کارش یه جور مدیریت و حل مشکلات دانشجوهایی که به عنوان کار دانشجویی تو دانشگاه حل‌تمرین(TA) یه درس شدن و یا اون‌هایی که به عنوان حق‌التدریسی (Sessional Instructor) هست। من برام جالب بود که ببینم این گروه در کارهاشون چه مشکلاتی دارن و چه جوری مشکلاتشون را حل می‌کنن। تو جلسات دو هفتگی این گروه که ظاهرا خیلی هم جدی برگزار می‌شه شرکت کردم.
تو جلسه‌ای که حدود یه ماه پیش برگزار شده بود(همون اوایلی که من اومده بودم) یه بخشی از جلسه اختصاص پیدا کرده بود به بحث در مورد نیاز به تغییر ساختار این گروه। حرف اساسی این بود که می‌خواستن یه نیروی تمام وقت را استخدام کنن تا توی کارها بهشون کمک کنه و به عنوان یه حافظه که میٰدونه پارسال چه اتفاقی افتاد و یا اگه یه کاری بیشتر از یه سال وقت لازم داشت ازش استفاده بشه (چون اعضای هیئت مدیره هر سال تعیین می‌شن و کسی نمی‌تونه بیشتر از دوسال پیاپی نامزد بشه. ولی این پیشنهاد برای خودش موافقها و مخالف‌هایی داشت. موافقها می‌گفتن که این کار می‌تونه خیلی خوب باشه و چون اون یارو داره پول می‌گیره می‌تونه خیلی از کارها را انجام بده و چون احتمالا از نظر سنی هم از ما بزرگ‌تره می‌تونه باعث بشه که دانشگاه به ما به چشم چند تا بچه نیگا نکنه. مخالف‌ها از اون طرف می‌گفتن که وجود این آدم می‌تونه یه ساختار سلسله مراتبی تو گروه ایجاد کنه و باعث بشه که اون کارمندی که چندین سال کار کرده بتونه از قدرتش و تجربه‌اش برای تحمیل حرف‌هاش استفاده کنه. أخر قرار شد که تا جلسه بعدی هر کی نظرش را بگه و تو جلسه بعدی دوباره این بحث ادامه پیدا کنه.
جلسه بعد، دیدم که چندین برگه پخش شده و توش چهار-پنج‌تا راه‌کار مختلف را ارائه داده بودن و دوباره در باره‌ی هر کدوم از اون راه‌کارها بحث کردن।
تو جلسه آخر که چهارشنبه برگزار شد روی یه پیشنهاد به تفاهم رسیدن (که واقعا پیشنهاد جالبی بود) و قرار شد که برای رای‌گیری نهایی تو جلسه مربوطه مطرح بشه. برای من خیلی جالب بود که یه نهاد کوچیک که تصمیماتش رو با دست‌بالا ۲۰۰۰ نفر تاثیر می‌زاره یک‌ماه روی یه موضوع بحث می‌کنن। و همین‌طور پیشرفت طرح‌های پیشنهادی هم خیلی جالب بود. ولی ما تو ایران چی کار می‌کنیم؟
تو دانشگاه، گروه‌های دانشجویی زیادی هست یکی از این گروه‌ها TSSU ه که کارش یه جور مدیریت و حل مشکلات دانشجوهایی که به عنوان کار دانشجویی تو دانشگاه حل‌تمرین(TA) یه درس شدن و یا اون‌هایی که به عنوان حق‌التدریسی (Sessional Instructor) هست। من برام جالب بود که ببینم این گروه در کارهاشون چه مشکلاتی دارن و چه جوری مشکلاتشون را حل می‌کنن। تو جلسات دو هفتگی این گروه که ظاهرا خیلی هم جدی برگزار می‌شه شرکت کردم.
تو جلسه‌ای که حدود یه ماه پیش برگزار شده بود(همون اوایلی که من اومده بودم) یه بخشی از جلسه اختصاص پیدا کرده بود به بحث در مورد نیاز به تغییر ساختار این گروه। حرف اساسی این بود که می‌خواستن یه نیروی تمام وقت را استخدام کنن تا توی کارها بهشون کمک کنه و به عنوان یه حافظه که میٰدونه پارسال چه اتفاقی افتاد و یا اگه یه کاری بیشتر از یه سال وقت لازم داشت ازش استفاده بشه (چون اعضای هیئت مدیره هر سال تعیین می‌شن و کسی نمی‌تونه بیشتر از دوسال پیاپی نامزد بشه. ولی این پیشنهاد برای خودش موافقها و مخالف‌هایی داشت. موافقها می‌گفتن که این کار می‌تونه خیلی خوب باشه و چون اون یارو داره پول می‌گیره می‌تونه خیلی از کارها را انجام بده و چون احتمالا از نظر سنی هم از ما بزرگ‌تره می‌تونه باعث بشه که دانشگاه به ما به چشم چند تا بچه نیگا نکنه. مخالف‌ها از اون طرف می‌گفتن که وجود این آدم می‌تونه یه ساختار سلسله مراتبی تو گروه ایجاد کنه و باعث بشه که اون کارمندی که چندین سال کار کرده بتونه از قدرتش و تجربه‌اش برای تحمیل حرف‌هاش استفاده کنه. أخر قرار شد که تا جلسه بعدی هر کی نظرش را بگه و تو جلسه بعدی دوباره این بحث ادامه پیدا کنه.
جلسه بعد، دیدم که چندین برگه پخش شده و توش چهار-پنج‌تا راه‌کار مختلف را ارائه داده بودن و دوباره در باره‌ی هر کدوم از اون راه‌کارها بحث کردن।
تو جلسه آخر که چهارشنبه برگزار شد روی یه پیشنهاد به تفاهم رسیدن (که واقعا پیشنهاد جالبی بود) و قرار شد که برای رای‌گیری نهایی تو جلسه مربوطه مطرح بشه. برای من خیلی جالب بود که یه نهاد کوچیک که تصمیماتش رو با دست‌بالا ۲۰۰۰ نفر تاثیر می‌زاره یک‌ماه روی یه موضوع بحث می‌کنن। و همین‌طور پیشرفت طرح‌های پیشنهادی هم خیلی جالب بود. ولی ما تو ایران چی کار می‌کنیم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر