یک‌شنبه ۱ آبان
تو دوره‌ی دبیرستان، یه روز "علی ب" از من پرسید:
فرض کن با یه ترازوی ایده‌آل دوکفه‌ای در کره‌ی ماه، یک کیلو پنبه و یک کیلو طلا را وزن کرده باشیم. آیا اون‌ها تو زمین هم، هم وزن هستن؟
من خیلی سریع (بدون فکر) جواب دادم: آره دیگه، معلومه خوب.
یه ساعت بعد، تو همون روز، علی دوباره همین سوال رو از من پرسید.
من: یک ساعت قبل اینو پرسیدی از من!
هنوز حرفم تموم نشده بود که به ذهنم رسید که شاید دارم اشتباه می‌کنم و سوال ممکنه نکته‌ی ظریف‌تری داشته باشه.
من: آها! ....
من به نکته‌ی تو سوال فکر کردم چون می‌دونستم علی یه سوال (ساده و احمقانه) رو دو بار نمی‌پرسه ولی ظاهرا بعضی از دوستای من در مورد من این طور فکر نمی‌کنن!
امروز برای بار دوم، یه مکالمه تکراری بین من و یکی از بچه‌ها پیش اومد و دوباره، اون دوستم، به نکته‌ی چیزی که من می‌گفتم اصلا فکر هم نکرد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر